دل هیچکس برای موسیمانه تنگ نمی‌شود؛ با مدیران نالایق چه کنیم؟ – نیوزلند

سرمربی استقلال با عملکردی ضعیف ایران را ترک کرد و بدیهی است که دل هیچکدام از طرفداران این تیم برای پیتسو موسیمانه تنگ نشود.

به گزارش سرویس ورزشی نیوزلند، قصه پیتسو موسیمانه و استقلال هم به سر رسید؛ پایانی غیرمنتظره و البته ناراحت کننده که ابعاد عجیب و قابل تاملی دارد.

ناراحت کننده از این لحاظ که بازهم دلار‌های زیادی در فوتبال مان به آتش کشیده شد، بدون هیچ دستاوردی. ناراحت کننده به خاطر اینکه میلیون‌ها هوادار استقلال شاهد اتفاقاتی هستند که اصلا خوشایند نیست و دیگر نمی‌دانند اعتراض شان را چگونه فریاد بزنند و صدای اعتراض شان را چگونه به گوش مسئولان برسانند. البته مسئولانی که دلسوز و کاربلد باشند، نه مسئولانی که خود، مسبب پدید آمدن چنین فجایعی هستند.

موسیمانه در مدت زمان کم حضورش در ایران، ۱۴ بازی هدایت آبی‌های پایتخت را برعهده داشت که ۳ برد، ۷ مساوی و ۴ باخت حاصل آن بود و با میانگین ۱.۱۴ امتیاز در هر بازی، پول گزافی به جیب زد. شاید باورش سخت باشد که موسیمانه به معنای واقعی برای «هیچ»، رقمی بالغ بر یک میلیون دلار (بر اساس اعلام برخی منابع یک میلیون و ۲۵۰ هزار دلار)، از باشگاه استقلال دریافت و به اندوخته‌های مالی خود که بخشی از آن از همین روش بوده، اضافه خواهد کرد. امروز نشریه اسپورت عربستان نوشت: «موسیمانه با شکایت علیه الاهلی به فیفا ۳۵۰ هزار دلار کسب کرد و این بار می‌خواهد از باشگاه استقلال غرامت کسب کند.» بد نیست اشاره کنیم که استقلال قبل از آمدن موسیمانه در رده یازدهم جدول قرار داشت و حالا بعد از رفتن او هم در همین رده ایستاده است.

مربی اهل آفریقای جنوبی مثل یک بازیگر ماهر، نقش خود را بازی کرد؛ البته نه به عنوان یک سرمربی موفق و کاربلد، بلکه در قامت فردی که برنامه‌ای مدون برای جایزه بگیری دارد بدون آنکه فعالیت موثر و مفیدی انجام دهد. او به امارات رفت تا حساب بانکی جدیدی افتتاح کند و در اختیار باشگاه قرار دهد، بامداد سه شنبه به ایران بازگشت و در جلسه تمرینی تیمش شرکت کرد، با مدیران باشگاه دیدار داشت و دقایقی بعد از اتمام تمرین، نامه فسخ یکطرفه قرارداد رونمایی شد. براساس گفته مدیران استقلال، تمام این ماجرا برای تاخیر در پرداخت ۸۱ هزار دلار بوده است.

این در حالی است که باشگاه استقلال پس از فسخ قرارداد موسیمانه، اعلام کرد تلاشی برای بازگشت این سرمربی انجام نخواهد شد و کار او در ایران به پایان رسیده است. موسیمانه هم امروز با انتشار بیانیه‌ای در خصوص جدایی خود از استقلال، ضمن تهدید برای شکاست به فیفا، تاکید کرد که هم حقوق و هم دیرکرد پولش را می‌خواهد.

گرچه دریافت دستمزد به موقع طبق مفاد قرارداد، جزو حقوق اولیه و بدیهی مربیان و بازیکنان است و فیفا هم در چنین مواردی از آنها حمایت کاملی دارد، اما واقعیت آن است که رفتار موسیمانه عجیب و حتی توهین آمیز بوده است. او در تعدادی از تیم‌های سابق خود هم عمر مربیگری کوتاهی داشته که در این راستا می‌توان به اب‌ها عربستان (۱۵ بازی)، الوحده امارات (۱۰ بازی) و الاهلی عربستان (۷ بازی) اشاره کرد.

در این شرایط آنچه قابل چشم پوشی نیست، به رفتار و عملکرد مدیران مربوط می‌شود. مدیریت باشگاه استقلال در مدت اخیر دستخوش تغییر شد و باید از مدیران فعلی پرسید که چرا پرداخت مطالبات موسیمانه زودتر و به موقع انجام نشد تا او نتواند چنین مسیری را در پیش بگیرد. سوال مهم‌تر از مدیران سابق باشگاه استقلال و هلدینگ خلیج فارس است؛ فرشید سمیعی و احمد شهریاری باید پاسخ دهند که پیش از امضای قرارداد، آیا سابقه موسیمانه در رفتار و شکل همکاری او با باشگاه‌های قبلی اش را بررسی کردند یا خیر. آنها مرتکب اشتباهی شدند که دودش به چشم هوادار می‌رود. چرا در فوتبال ایران آن هم با توجه به سابقه تلخی که از این حیث وجود دارد، هیچ سازوکاری برای توبیخ چنین مدیرانی وجود ندارد؟

در فوتبالی که رئیس فدراسیون آن قرارداد ننگین مارک ویلموتس را امضا کرد و میلیون‌ها دلار به فوتبال مان خسارت وارد شد و هیچ اتفاقی علیه او و دیگر امضاکنندگان این قرارداد نیفتاد، مشخص است که دیگران هم ممکن است حساسیت و احساس مسئولیت در چنین مواردی را فراموش کنند. دردناک اینکه ویلموتس اولین مورد چنین ضرر‌های هنگفتی از جیب بیت المال نبود و احتمالا موسیمانه هم آخرین آن نخواهد بود. در همین چند سال گذشته مربیانی، چون مانوئل ژوزه، گابریل کالدرون و آندره آ استراماچونی با شکایت به فیفا، صاحب پول‌های زیادی حتی برای کار انجام نداده شدند. صرفا هم به این دلیل که مدیر کارنابلد، قرارداد مناسبی امضا نکرد و در طول همکاری هم به مفاد آن پایبند نبود تا امکان برای سوءاستفاده مربیان یا بازیکنان خارجی مهیا شود.

حیرت انگیز و مایه تاسف است که این مدیران کارنابلد و نالایق هیچگاه مجازات نمی‌شوند؛ میلیون‌ها دلار به هدر می‌رود و هیچکس ککش نمی‌گزد.