اگر شرایط این روزهای استقلال نابه‌سامان است، طبیعتاً نباید تعجیب کرد چرا که این باشگاه به شیوه‌ای نوین مدیریت می‌شود که در هیچ کجای دنیا چنین شیوه‌ای وجود ندارد.
به گزارش سرویس ورزشی نیوزلند، استقلال سرمربی ندارد؛ تنها نماینده باقیمانده ایران در لیگ نخبگان آسیا در حساس‌ترین مقطع از فصل حتی سرمربی موقتش را از دست داده و در چنین شرایطی مدیریت باشگاه با شروط عجیب و غریبی به دنبال سرمربی ایتالیایی است.
استراتژی انتخاب سرمربی چیست؟
اولین پرسش مهم از مدیران باشگاه استقلال، درباره سیاست آنها برای انتخاب سرمربی است. اینکه آیا اصلاً مدیران باشگاه استراتژی خاصی برای انتخاب سرمربی خود دارند و می‌دانند چه سیاست‌های فنی و تاکتیکی را برای تیم‌شان در نظر بگیرند؟ روند مذاکرات آنها و همچنین شیوه گزارش‌دهی به هواداران نشان نمی‌دهد که سیاست مشخصی در انتخاب سرمربی وجود داشته باشد و مذاکره با والتر واتزاری هم طبیعتاً بدون نقشه راه و هدف مشخص انجام شده است.
آبی‌ها دچار آفت قرمز!
استقلال دچار آفتی شده که پرسپولیس هم با آن مواجه بود و ابتدای فصل از شرق تا غرب اروپا و همچنین قاره آمریکا به دنبال مربی گشت و در نهایت به کارلوس گاریدویی رسید که حتی به نیم فصل هم نرسید. در ادامه هم مذاکره با والتر ماتزاری و چند مربی اروپایی دیگر انجام شد و در نهایت اسماعیل کارتال از ترکیه به پرسپولیس آمد. مذاکرات بی هدف و بدون استراتژی دقیقاً همین است که یک باشگاه نمی‌داند مربی با چه تفکر و خصوصیاتی را لازم دارد و دور دنیا تمام گزینه‌های در دسترس و غیر قابل دسترس را برای خودش لیست می‌کند.
تا ۶ نشه بازی نشه!
حال اینکه چه موضوعی وضعیت استقلال را بدتر از پرسپولیس کرده، تغییرات پی در پی روی نیمکت است. آبی‌ها فصل را علیرغم میل باطنی مدیران باشگاه با جواد نکونام آغاز کردند؛ در حالی که اختلاف از همان فصل نقل و انتقالات و جذب بازیکنان بوسنیایی مشخص شد. ناکامی نکونام در هفته‌های آغازین لیگ برکناری او را به دنبال داشت و سهراب بختیاری‌زاده سرمربی موقت آبی‌ها شد تا استقلال پیتسو موسیمانه را از میان گزینه‌های رنگارنگ خود به خدمت بگیرد. عدم پرداخت مطالبات و فسخ یک طرفه قرارداد از سوی این مربی اهل آفریقای جنوبی بار دیگر قرعه به نام بختیاری‌زاده افتاد تا بازهم سرمربی موقت شود که او نیز پس از موفق شدن در رساندن استقلال به مرحله حذفی لیگ نخبگان آسیا، از سمتش استعفا کرد. حالا هم نوازی مقابل نساجی روی نیمکت می‌نشیند تا سرمربی بعدی، ششمین تغییر سرمربی روی نیمت باشد!
بی برنامه از سمیعی تا نظری‌جویباری!
استقلالی‌ها چه در زمان مدیریت قبلی هلدینگ خلیج‌فارس که احمد شهریاری و فرشید سمیعی به عنوان رئیس هیئت مدیره و مدیرعامل باشگاه را مدیریت می‌کردند و چه در زمان مدیریت جدید که علی تاجرنیا و علی نظری‌جویباری عهده‌دار کار هستند، انگار چیزی به نام وقت را نمی‌شناسند. این نوع از بی برنامگی در نوع خود جالب است، چرا که از ابتدای فصل وقت برای استقلال از دست رفته و تغییرات پی‌درپی روی نیمکت تمرکز را از کادرفنی، بازیکن و هوادار گرفته است.
وقت‌نشناسی در آستانه سه بازی مهم!
دومین پرسش از مدیران باشگاه استقلال این است که اصلاً با واژه‌ای به نام وقت آشنا هستند؟ وقت‌شناسی در کدام تصمیمات آنها نهفته است و این تیم پر طرفدار چرا باید در آستانه دربی ۱۰۵ و دو دیدار حساس مقابل النصر عربستان، بدون سرمربی باشد؟ آیا حضور والتر ماتزاری با شرط و شروط عجیبش ارزش داشته تا استقلال حتی همان سرمربی موقت اما موفقش را از دست بدهد؟ آن هم در شرایطی که هنوز تکلیف سرمربی جدید استقلال مشخص نشده است.
عبور از برزخ فصل بدون سرمربی!
والتر ماتزاری برای عقد قرارداد با استقلال شرط گذاشته که تا پایان فصل روی نیمکت حضور نداشته باشد و به ارزیابی تیم از روی سکوها بپردازد و دستیارانش هدایت تیم را به عهده بگیرند تا او از ابتدای فصل آینده تیمی که خودش بسته است را هدایت کند. علی نظری جویباری، مدیرعامل استقلال در این خصوص گفته: «ما در همان اولین دور مذاکره در امارات هم توافق کردیم ایشان سه بازی نخست بعد از عقد قرارداد را روی نیمکت ننشیند و از روی سکوها کار را دنبال کند. ماتزاری می گوید بهتر است تیمی که خودش نبسته را ابتدا بهتر و بیشتر بشناسد. ایشان فصل آینده از همان بازی اول روی نیمکت استقلال خواهد بود اما در این فصل، سه بازی نخست ما را از روی سکوها نظارت می‌کند. البته در این بازی‌ها هم که روی سکوها می‌نشیند، خودش حکم سرمربی را دارد و مدیرفنی تیم نیست. یعنی قبل از بازی در رختکن حضور دارد، بین دو نیمه به رختکن می‌رود و تمام تعویض‌ها را خودش انجام می‌دهد و تمام تصمیم‌های فنی را خودش می‌گیرد، اما بازی را از بالا می‌بیند تا زودتر شرایط فنی تیم و عادت‌های بازیکنان حین بازی دستش بیاید.»
بودن موقت سهراب بهتر از نبودن دائم ماتزاری!
سه بازی پیش‌روی استقلال مقابل پرسپولیس و دو بازی رفت و برگشت مقابل النصر است. اگر بنا به این بوده که ماتزاری روی نیمکت نباشد و حتی در حد سه بازی نه پایان فصل، روی نیمکت نباشد، پس چه دلیلی داشته استقلال در این مقطع از فصل خودش را دچار چالش عجیبی کند و ساختار فنی‌اش دوباره دچار دگرگونی شود؟ خب بهتر نبود که ماتزاری به عنوان مدیرفنی انتخاب می‌شد، سهراب بختیاری‌زاده تا پایان فصل سرمربی می‌بود و مربی ایتالیایی هم از ابتدای فصل آینده هدایت تیم را به عهده می‌گرفت؟ در بدترین شرایط هم بختیاری‌زاده به عنوان یک مربی داخلی و از خانواده استقلال صاحب تجربه می‌شد و می‌توانست در کادرفنی فصل آینده ماتزاری هم به تجربه خودش اضافه کند. یعنی شاید بودن موقت سهراب اما حضورش روی نیمکت بهتر از نبودن دائم ماتزاری باشد که شرط کرده تا پایان فصل سرمربی باشد اما روی نیمکت نه!
استقلال شانس ندارد، اما شخصیت که دارد!
اینکه استقلال در این فصل شرایط خوبی نداشته و به نوعی از گردونه رقابت قهرمانی لیگ برتر هم خارج شده، بر کسی پوشیده نیست. با این حال نباید این شرایط به گونه‌ای باشد که در بازی‌های مهمی چون دربی و لیگ نخبگان آسیا هم نتایجی رقم بخورد که سرخوردگی را برای بازیکن و هوادار به دنبال داشته باشد. استقلال اگر شانس ندارد، اما شخصیت و هویتی دارد که باید به آن احترام گذاشت و برای حفظ آن تلاش کرد. طبیعی است که اگر مدیریت باشگاه نمی‌توانست در زمان مناسب سرمربی‌اش را انتخاب و نهایی کند، بهتر بود تصمیمات موقت بهتری اتخاذ می‌کرد تا آبی‌ها وارد یک چرخه اشتباه نشود.
ترس از خروجی تصمیمات اشتباه مدیریت!
در چنین شرایطی هم استراتژی آنها برای فرار رو به جلو پیشنهاد برای تغییر زمان دربی است تا با یک بازی رسانه‌ای و فرافکنی، هرگونه شکست احتمالی را به چنین موضوعی ربط دهند. در حالی که شاید استقلال پیش از دیدار با النصر نیاز به بازی بزرگی چون دربی داشته باشد تا به لحاظ فنی، بدنی و حتی روانی آماده بازی مهمش در لیگ نخبگان آسیا شود. حالا خروجی تصمیمات استقلالی‌ها در سه بازی پیش‌رو هرچه باشد، طبیعتاً بیشترین سهم برای مدیران باشگاه است که با وقت‌نشانسی تیم را معلق نگه داشته‌اند.
منبع:www.tabnak.ir
